11 Ιανουαρίου 1944 - Μνήμες Πολέμου

Δεν ήταν ο μοναδικός βομβαρδισμός. Ο Πειραιάς -από τον Προφήτη Ηλία ως το Πέραμα, από τον Απρίλιο του 1941 ως τον Δεκέμβριο του 1944- βομβαρδιζόταν διαρκώς. Εκατοντάδες οι νεκροί, τα ρημαγμένα κτίρια, οι κατεστραμμένες λιμενικές και βιομηχανικές υποδομές, οι γειτονιές. Δεν ήταν μόνον αυτά. Οι χιλιάδες νεκροί από την πείνα, οι εκτελεσμένοι και σκοτωμένοι στις μάχες με τους Ναζί στην Κοκκινιά, στην Ηλεκτρική, στα «μπλόκα», οι φυλακισμένοι στο Χαϊδάρι και στα γερμανικά στρατόπεδα του θανάτου, οι πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την πόλη, αλλά και τα τελευταία θύματα από τα όπλα των Άγγλων στη Χαραυγή, στη Δραπετσώνα και των δωσίλογων του Μεγάρου Βάτη στην ακτή Μιαούλη.

Αυτός είναι ο πόλεμος και αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά. Η υπόσχεση που έδωσε η Ευρώπη αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα το 1945 για ένα ειρηνικό μέλλον μοιάζει στις μέρες μας να ξεχνιέται.

Είναι οι αφελείς που νομίζουν ότι τα προβλήματα μεταξύ των κρατών λύνονται με τα όπλα, οι πολεμοκάπηλοι που βάζουν φωτιές στην Ανατολή και στην Αφρική, στέλνοντας τα εκατομμύρια των προσφύγων να διασχίζουν τον θαλασσινό τάφο της Μεσογείου ή να μείνουν εκεί. Είναι πάνω από όλα, οι νοσταλγοί της «Τελικής Λύσης» και της ράτσας των εκλεκτών, ιδεολογικά τέκνα των εγκληματιών Ναζί, εγκληματίες και οι ίδιοι που επιχειρούν να επανέλθουν.

Αυτό είναι που δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη μνήμη των Πειραιωτών και των Πειραιωτισσών που χάθηκαν στο μεγάλο πολεμικό μακελειό, την επιστροφή στα ματωμένα εκείνα χρόνια. #pireas4all