Σχόλια για το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο περιοχής Αγίου Διονυσίου

Η μελέτη που κατατέθηκε και συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά, προχωράει στη σωστή κατεύθυνση, στοχεύοντας σε μέτρα τα οποία έχουν προταθεί από το «Λιμάνι της Αγωνίας» εδώ και πολύ καιρό-όπως ο πράσινος διάδρομος και επί του εγκαταλειμμένου σιδηροδρομικού άξονα και το «πάρκο των τρένων» από τη Λεύκα ως την Ηετιώνεια, προβλέπει κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς χώρους, σωστά απαγορεύει να δημιουργηθούν υπερ-καταστήματα, μεγάλα ξενοδοχεία άνω των 100 κλινών και νυχτερινά κέντρα αναψυχής που αυτά τα τελευταία, τείνουν να καταβροχθίσουν τα πάντα.
Το σχέδιο επίσης ακολουθεί τις θετικές δρομολογημένες δράσεις της ΟΧΕ Πειραιά που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από την προηγούμενη αρχή της Περιφέρειας Αττικής.
Όμως, εκτός από τα θετικά υπάρχει ένα προβληματικό αρνητικό σημείο. Η μελέτη αγνοεί εντελώς το ιστορικό περιβάλλον, δεν περιλαμβάνει στις καταγραφές της, στις προτάσεις της τα δεκάδες πανέμορφα πέτρινα εργοστάσια και εργαστήρια που σήμερα ρημάζουν στον Άγιο Διονύσιο, στο Γκάζι και γύρω από τον Παπαστράτο. Δεν συνδέει άμεσα και λειτουργικά, την περιοχή της ανάπλασης με τα μνημεία της Πολιτιστικής Ακτής και του σιδηροδρομικού σταθμού στη Δραπετσώνα, με το μουσείο των σιδηροδρόμων στη Λεύκα. Μία μεγάλη ελεύθερη διαδρομή πεζών και ποδηλάτων πλαισιωμένη από τα διατηρητέα κτίρια, η οποία ξεκινάει από το «φαράγγι» της Δραπετσώνας και καταλήγει στη Ροτόντα του ΟΣΕ, στη Λεύκα και στο ιστορικό σύμπλεγμα Δηλαβέρη-Ρετσίνα μπορεί να γίνει το «μαξιλάρι» για την ανακούφιση και τη σύνδεση των πίσω γειτονιών, των Μανιάτικων, της Αγίας Σοφίας, της Παλιάς Κοκκινιάς και των Καμινίων.
Για να πετύχει αυτό χρειάζονται συγκεκριμένες κινήσεις:
Ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπλαση-πεζοδρόμηση των νεκρών γραμμών με πρόβλεψη για τη δυνατότητα χρήσης τους με ελαφρύ μέσον σταθερής τροχιάς προς την Πολιτιστική Ακτή Πειραιά.
Ένταξη όλου του σημαντικού πολιτιστικού αποθέματος των κτιρίων που είναι διατηρητέα ή εμπίπτουν στον αρχαιολογικό νόμο (προ εκατονταετίας) στο νέο πολεοδομικό καθεστώς. Δυστυχώς αυτό το κεφάλαιο της μελέτης υστερεί.
Στοχευμένη μείωση του συντελεστή δόμησης στο 2.0 στις νησίδες όπου σώζονται συστάδες τέτοιων ιστορικών κτιρίων, προκειμένου να προστατευθούν από τη γειτονική υπερδόμηση και την απαξίωση τους. Η μελλοντική δόμηση είναι τεράστια για επενδύσεις. Μπορεί να μειωθεί χωρίς να υπάρξει ύφεση στην επανάχρηση της περιοχής.
Συστηματικά μέτρα-κίνητρα για τους ιδιοκτήτες αυτών των κτιρίων σύμφωνα με τις επιταγές των προηγούμενων σχεδίων (ΓΠΣ, ΡΣΑ κλπ) προκειμένου να μπορέσουν να αποκαταστήσουν και να αναβιώσουν το κτιριακό απόθεμα με επιθυμητές χρήσεις, τεχνολογίας, εργαστηρίων ακόμη και κατοικίας.

Στη φωτό το ανακαινισμένο ιστορικό καπνεργοστάσιο Παπαστράτου στην καρδιά της πρώην βιομηχανικής ζώνης.